Guys! Let’s make this kid famous.Around 1:00am earlier I passed by Mcdo Sta. Maria to buy souvenirs for my family I took my Phone and my money was also withdrawn it was about 7k it was only 1 thousand when I was inside Mcdo to order this kid called me and said that I dropped the My money… as a reward I forced her to order food but she said she doesn’t want it because she’s full, when I gave her some cash she cried and thanked her because she will give it to her sick mother.. His father can’t work anymore because his eyes are blurred. He said he didn’t think to pocket or run my money because it’s not his and his mother raised him to be kind and honest to others even if they are poor.. God bless you, handsome, we’ll see each other again, I’ll make it up to you, promise..From: Dindo LorenzoPhoto by: Niel Mateo
Pasikatin Natin ang Batang Ito: Isang Inspirasyong Dapat Ibahagi
Sa panahong puno ng pagsubok at mga kwentong kadalasang puno ng kabiguan, isang liwanag ang sumilay sa madaling-araw sa McDonald’s Sta. Maria. Bandang alas-1 ng umaga, si Dindo Lorenzo ay dumaan lamang para bumili ng pasalubong sa kanyang pamilya—isang simpleng kilos ng pagmamahal. Ngunit hindi niya inasahang magiging saksi siya sa isang mas malalim at makabuluhang aral ng kabutihan at katapatan.
Habang naglalakad at kukuha ng kanyang cellphone, hindi niya napansing nahulog na rin pala ang kanyang pitakang naglalaman ng humigit-kumulang ₱7,000—puro tig-iisang libong piso. Sa mundo ngayon kung saan ang tukso ay malakas, maaaring isipin ng iba na wala nang pag-asang maibalik pa iyon. Pero nagkamali siya—dahil isang batang lalaki ang tumawag sa kanya mula sa labas ng McDo at sinabing, “Kuya, nahulog po ninyo ang pera ninyo.”
Walang pag-aalinlangan, ibinalik ng bata ang pera. Bilang pasasalamat, tinanong ni Dindo kung gusto nitong kumain, ngunit tumanggi ang bata—dahil busog pa raw siya. Sa halip, tinanggap nito ang kaunting pera bilang pasasalamat, at doon siya napaiyak. Sabi ng bata, ibibigay niya ito sa kanyang nanay na may sakit, dahil hindi na rin nakakapagtrabaho ang kanyang ama na may problema na sa paningin.
Ang pinakamasakit at pinakamagandang bahagi ng kwento ay nang sabihin ng bata, “Hindi ko po naisip na itakbo ang pera kasi hindi naman po akin yun. Pinalaki po ako ng nanay ko na maging mabait at honest kahit mahirap lang kami.”
Sa kabila ng kahirapan sa buhay, hindi siya nasira ng mundo. Sa halip, nanatili siyang tapat, mabait, at makatao—mga katangiang bihira na nating makita.
Saludo kami sa’yo, pogi. Sana’y mas marami pang makabasa ng kwento mo at ma-inspire. Isa kang huwaran, hindi lang para sa mga bata kundi para sa ating lahat.
God bless you, bata. Magkikita pa ulit kayo ni Kuya Dindo—at babawi siya, pangako.
