Kaninang umaga habang nagtatapon ako ng basura nakakita ako ng lumang wallet sa basurahan. nung una inisip ko luma na yung wallet kaya siguro tinapon. pero laking gulat ko ng makita ko yung laman nito

LITERAL NA MAY PERA SA BASURA!

Kaninang umaga habang nagtatapon ako ng basura sa likod ng aming bahay, may napansin akong kakaiba sa tambak ng basura—isang lumang wallet na tila inabandona na. Madumi na ito, may konting punit sa gilid, at tila matagal nang nabaon sa ilalim ng mga pinagtagpi-tagping plastic at papel. Sa una, inisip ko na baka walang silbi kaya itinapon, pero dala na rin ng kuryosidad, pinulot ko ito para silipin.

Pagbukas ko, halos malaglag ako sa gulat—may laman pa itong pera! Hindi lang barya kundi papel na salapi, at hindi lang basta-bastang halaga. May ilang ₱500 at ₱1,000 bills na maayos pa ang kalagayan, bagama’t may konting amoy at dumi dahil sa pagkakabaon sa basura. Bukod pa rito, may ilang ID at resibo sa loob, na nagsilbing pahiwatig kung sino ang dating may-ari ng wallet.

Agad kong tinignan ang mga ID para alamin kung sino ang may-ari. Isang lalaking nasa edad singkuwenta pataas ang nakalagay sa lisensya. Napaisip ako—bakit kaya nasa basura ang wallet niya? Nawala ba ito at napunta lang sa basurahan? O sinadyang itapon?

Sa sobrang halaga ng perang laman nito, hindi ko kayang balewalain. Kaya dinala ko ito sa pinakamalapit na barangay hall at isinurender. Ipinakita ko rin ang mga ID upang matulungan silang matunton ang may-ari. Makalipas ang ilang oras, may tumawag mula sa barangay—nahanap na raw ang lalaki, at laking pasasalamat daw nito. Ayon sa kwento, ilang linggo na pala niyang nawawala ang wallet at inakala niyang tuluyan na itong nawala.

Hindi ko akalaing sa simpleng pagtatapon ko ng basura ay makakatagpo ako ng isang bagay na hindi lang may literal na halaga, kundi nagsilbing paalala rin: hindi lahat ng mukhang basura ay walang silbi. Minsan, sa likod ng mga inaakalang patapon na, may nakatagong kwento at kahalagahan.