Kaninang tanghali sa Cebuana Lhuillier sa Pacita branch habang nakapila, naantig ang puso ko sa isang security guard na may bitbit na bata habang sya’y naka duty.

Isang Huwarang Ama sa Gitna ng Tungkulin: Saludo kay Manong Guard

Kaninang tanghali, habang nakapila ako sa Cebuana Lhuillier – Pacita branch, isang simpleng tagpo ang tumatak sa puso ko. Sa gitna ng abalang araw, napansin ko ang security guard na naka-duty, ngunit may buhat-buhat na bata sa kanyang mga bisig. Agad akong naantig sa kanyang kalagayan—hindi pangkaraniwan para sa isang gwardya na sabay na gampanan ang kanyang tungkulin habang inaalagaan ang kanyang anak.

Dahil sa pag-aalala, tinanong ko si manong guard kung may sakit ba ang bata. Sagot niya sa akin, “Premature po kasi siyang ipinanganak, kaya medyo matamlay.” Ipinagpatuloy pa niya na wala raw mag-aalaga sa anak niya kaya’t kinakalong niya ito habang nagtatrabaho. Sa gitna ng init, pagod, at panganib ng kanyang trabaho, bitbit niya ang kanyang anak na tila ba isang paalala sa kanya ng dahilan kung bakit siya patuloy na nagsusumikap.

Bihira ang mga ganitong ama—mga lalaking hindi lamang nagbibigay ng suporta sa kanilang pamilya, kundi handang magsakripisyo at direktang kumilos upang matugunan ang pangangailangan ng kanilang anak. Sa kabila ng hirap ng trabaho bilang isang security guard, hindi niya inalintana ang bigat ng responsibilidad. Sa halip, buong puso niyang ginampanan ang kanyang papel bilang ama at tagapagbantay.

Ang ganitong uri ng sakripisyo ay hindi dapat palampasin. Isa itong paalala na sa kabila ng lahat ng hirap sa buhay, ang tunay na pagmamahal ng isang magulang—lalo na ng isang ama—ay walang kapantay. Si manong guard ay isang huwarang ama na dapat hangaan at tularan.

Saludo ako sa iyo, manong guard. Hindi man kita lubos na nakilala, ang ginawa mong ito ay isang inspirasyon para sa marami. Ikaw ay tunay na ehemplo ng lakas, pag-aaruga, at walang kapantay na dedikasyon para sa pamilya.

— Jeff Magno